این بازرگانان بانک‌های مرکزی نوعی سیاست‌های سرمایه گذاری را دنبال می‌کنند که توسط کمیته‌های اجرایی با اهداف خاصی در تخصیص دارایی‌ها، تحمیل شده‌اند. از جهت اهمیت بالا این موضوع، هدف از تبادل و ذخیره این ارزها به صورت کلی قابلیت آنها برای تبدیل شدن به پول، امنیت و بازدهی سود است.
در حال حاضر، گروه ۷، بیشتر نگرانی‌های خود را در رابطه با ارزهای دیجیتالی از جانب نبود آئین نامه‌های مرتبط می‌داند. بیت کوین، اتر و زی کش هیچ کدام جزو ارزهایی قابل معامله توسط بانک‌های مرکزی نیستند و به عنوان اسبابی مناسب جهت اجرای امور مختلف مالی به شمار نمی‌روند.
در سال ۲۰۱۸، اوضاع متفاوت خواهد شد. بانک‌های مرکزی کشورهای عضو گروه ۷، برای حفظ ذخایر ارزی خود به سمت خرید ارزهای دیجیتالی خواهند رفت. یا به قولی زمانه در حال عوض شدن است.
پیش زمینه
یکی از اصلی‌ترین وظایف بانک مرکزی در یک کشور، مدیریت طلا و تبادل ارزهای یک نظام یا اتحادیه است.
ذخایر ارزی نیز برای بیان این موضوع که یک نظام می‌تواند از پس تبادلات و التزامات مالی و سیاست‌های مرتبط با نرخ تبادلات بر بیاید، به کار برده می‌شوند. به طور کلی، تاریخ نشان داده است که ثبات اقتصادی که از پشتوانه طلا و ذخایر ارزی ناشی می‌شود، باعث رضایت هر چه بیشتر مردم در قبال ناهنجاری‌های اقتصادی است.
تصاحب طلا از جانب نظام‌های اقتصادی از این جهت صورت می‌گیرد که باعث محافظت این نظام‌ها از اتفاقات غیر قابل پیش بینی و عمدتاً بسیار نادر در اقتصاد می‌شود. همچنین به دلیل راحتی در تبدیل به پول، خواص ارزی و گوناگونی مزایای آن می‌تواند به سادگی به عنوان یک بستر امن در رابطه با بحران‌های مختلف به کار گرفته شود.
تبادلات خارجی نیز به دلیل تبدیل راحت به پول دارای مزایای بسیاری است. (این امر در مقایسه با واحد پول بانک مرکزی مبدأ انجام می‌پذیرد) تبادلات خارجی اصولاً به شکل تبادلات بازاری و سهامی، جهت دهی بازار به سمت معاوضات و مدیریت پول معیار در گردش و همچنین گشایش حساب‌ها در بانک‌های خارجی است، انجام می‌پذیرند.
یکپارچگی درونی
یکپارچگی درونی بین کشورهای عضو جی ۷ به وسیله شبکه‌ای از توافقنامه‌های سیاسی، اقتصادی و بازرگانی به‌دست می‌آید.
این کشورها مقادیر بسیاری از ذخایر ارزهای دیگر را در اختیار دارند. این کشورها همچنین از ذخایر گسترده طلا نیز بهره می‌برند. البته در این میان کانادا را می‌توان مستثنا کرد چرا که این کشور به تازگی تمام ذخایر طلای خود را به پول تبدیل نموده است.
این کشورها علاوه بر بخش‌های ذکر شده، مقادیر بالایی نیز SDR و اوراق بهادار ذخیره می‌نمایند. این موارد شامل اوراق قرضه دولتی، خزانه‌ای، سهام‌های شرکت‌های مختلف و وام‌های ارزی هستند.
SDR دارایی هستند که توسط صندوق بین‌المللی پول به منظور ضمیمه ذخایر ارزی کشورهای عضو ایجاد شده‌اند. این SDRها توسط پنج ارز شاخص ارزیابی می‌شود. این پنج ارز شامل: دلار آمریکا، یورو، رنمینبی چین، ین ژاپن و پوند انگلستان هستند. رنمینبی چین از تاریخ اول اکتبر سال ۲۰۱۶ به جرگه این ارزهای اضافه شده است.
لازم به ذکر است که SDR دارای اهمیت بسیاری برای پول‌های واحد کشورهای عضو گروه هفت است.
از طرف دیگر تمام کشورهای عضو، واحد پول یکدیگر را به عنوان ذخایر ارزی نگه داری می‌کنند که این ذخایر می‌توانند به صورت SDR باشند و یا مستقیماً به صورت پول. طلا یکی از مرسوم‌ترین استانداردها برای ارزش جهانی است.
چرا سال ۲۰۱۸ ؟
نقطه عطف در مورد بانک‌های مرکزی کشورهای گروه هفت آنجایی بود که میزان ارزش کل بازار بیت کوین از میزان تمام SDR ایجاد شده‌ای که توسط اعضا نگه داری می‌شود، بیشتر شد. این ارزش چیزی در حدود ۲۹۱ میلیارد دلار برآورد می‌شود.
از دیگر عوامل درگیر این تصمیمات می‌توان به کم ارزش‌تر شدن هر چه بیشتر ارزهای دیگر نسبت به ارزهای دیجیتال اشاره نمود. واحدهای پولی کشورهای گروه هفت و SDR رفته‌رفته به سمت گرایش به ارزهای دیجیتالی خواهند. کریس لاگارد، مدیر عامل صندوق بین‌المللی پول، چندی پیش نیز در مورد ایجاد رکودهای بزرگ به واسطه ارزهای دیجیتالی، به بانک‌ها مرکزی هشدار داده بود.
تبادلات ذخایر ارزی، پیش از این به نحوی پشتیبان واحدهای پولی در داخل مرزهای یک کشور بودند. پول‌های دارای پشتوانه، اسکناس‌ها یا سکه‌هایی هستند که به خودی خود هیچ ارزشی ندارند. در واقع طرحی از پشتیبانی یک ایده و اشتراک گذاری آن توسط تبادلات ارزی موجب این اتفاق می‌شود؛ وقتی که بانک مرکزی ژاپن، در تبادلات ارزی دلار آمریکا خریداری می‌کند، در واقع از روی عمد، این ایده‌های پشت دلار هستند که در میان مردم ژاپن نیز به اشتراک گذاشته می‌شوند.
در سال ۲۰۱۸، گروه هفت شاهد سلطه و تبدیل بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتالی به عنوان ارز جهانی خواهند شد و این کار نیز از جانب تعیین ارزش کل بازار صورت خواهد پذیرفت. این مسئله در کنار قابلیت ذاتی ارزهای دیجیتالی مبنی بر، تبادل ۲۴ ساعته و بدون وقفه در تمام روزهای هفته، باعث خواهد شد تا خواه‌ناخواه، ارزهای دیجیتالی سهمی از تبادلات و سرمایه گذاری‌های بانک‌های مرکزی را به خود اختصاص دهند.
از طرف دیگر، ارزهای دیجیتالی پاسخ‌گوی نیاز طلای دیجیتال نیز خواهند بود.
بعلاوه، ذخایر ارزی خارجی، به منظور تسهیل تبادلات تجاری به کار گرفته می‌شوند. به عبارت دیگر داشتن ذخایر ارزی توسط طرفین یک معامله باعث راحت‌تر شدن هر چه بیشتر تبادل می‌شود. در سال ۲۰۱۸، ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین، برای تبادلات بین‌المللی در بستری مطلوب، استفاده می‌شوند، چرا که با وجود سود بالا تشویقی برای رویکرد ذخیره سازی کشورهای گروه هفت خواهد بود.
ذخایر ارزی همچنین می‌توانند به عنوان ابزاری برای سیاست گذاری در رابطه با مسائل پولی استفاده شوند. بانک‌های مرکزی شاید از این فرصت برای خرید و فروش ارزها به منظور کنترل نرخ‌های تبادل بهره گیرند. در سال ۲۰۱۸، بانک‌های مرکزی شروع به فهمیدن این حقیقت می‌کنند که در ارزهای دیجیتالی سیاست گذاری مالی قابل دستیابی نیست.
ذخایر ارزی از طرف دیگر به عنوان حفاظی در مقابل اقتصاد کشورها قلمداد می‌شوند. کشورهایی که اقتصاد آنها مبتنی بر صادرات است، ممکن است از ذخایر ارزی به عنوان بستری مناسب در زمان‌هایی که پول واحدشان دچار رکود می‌شود، استفاده کنند.
بانک‌های مرکزی این گروه نیز از خرید ارزهای دیجیتالی به عنوان حصاری در مقابل عملکرد اقتصاد خود، یاد خواهند کرد.
این امر چگونه اتفاق خواهد افتاد؟
ازآنجایی که برتری ارزهای دیجیتال نسبت به ارزهای فیات روز به روز آشکارتر می‌شود، کمیته‌های اجرایی بانک‌های مرکزی که شامل دولت‌ها و رؤسا و رئیس جمهورها هستند با برگزاری جلسه‌های اضطراری به دنبال بکار بردن امتیازات ویژه خود برای انحراف از سیاست‌های فعلی سرمایه گذاری و رفتن به سمت مدیریت ذخایر ارزی، می‌روند.
بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتالی به عنوان ارزهای قابل اعتماد و قابل قبول در تبادلات بین بانکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. بیشتر بانک‌های مرکزی گروه ۷ از مستشارانی برای سرمایه گذاری در زمینه ارزهای دیجیتالی بهره خواهند گرفت و صد البته نباید انتظار داشته باشند که این خدمات مجانی به دست آن ها برسد.
این اتفاق به زودی و در خفا به وقوع خواهد پیوست. عادت‌های قدیمی دیر از بین می‌روند.
دیدگاه خود را بنویسید